Sabada jarak

Sabada jarak langgeng misahkeun
Ajag jeung bulan. Kasimpé
Lumampah sapanjang gang, rél keréta api, walungan
Runtah, imah-imah kardus,
Kota demi kota nu diduruk layung
Beuki jauh, beuki jauh muru kidul
Ka palabuan-palabuan nguyung, dayeuh-dayeuh buruk
Hawa mingkin ngageuri sarta langit nyurucudkeun
Usum nu hanjelu. Aya kompas ngalungsar di darmaga
Jarumna japah jeung nanah, lalaunan dirurub lawon layar
Nu muguran tina tihang-tihang waktu
Kuring longkéwang mulungan tulang iga
Nu kasarung dina halimun jeung angin subuh
Sajak kuring beuki anggang, beuki anggang
Tina baseuh biwir anjeun nu cenah mangkak duka di mana
Kekecapan
Kalah lamur jeung sarébu parahu nu kalebuh
Dina sabotol arak. Kingkilaban
Ngolébatkeun imut anjeun lir taman sari
Di langit nu lungkawing. Tapi kuring
Bongan sapuk jeung kasimpé
Lumaku deui, maluruh pucuk kidul
Kutub nu paling buni, imah-imah salju
Nyingkur tina timburu panonpoé
Pangjugjugan saban musafir
Lahan paling suni, lahan paling tumaninah
Pikeun kalbu nebarkeun réwuan siki taun, siki tatu
Jadi saampar kebon anggur